Matka Joanna od Aniołów

^reżyseria Jerzy Kawalerowicz
^scenariusz (wg opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem) Tadeusz Konwicki, Jarosław Iwaszkiewicz
^zdjęcia Jerzy Wójcik
^muzyka Adam Walaciński
^wykonawcy Lucyna Winnicka, Mieczysław Voit, Anna Ciepielewska, Maria Chwalibóg, Kazimierz Fabisiak, Stanisław Jasiukiewicz, Zygmunt Zintel
^nagrody
 Nagroda Specjalna Jury na MFF w Cannes, 1961
 Nagroda Młodej Krytyki Zachodnioniemieckiej na MFF Krótkometrażowych w Oberhausen, 1961
 Nagroda FIPRESCI (wraz z filmem „Nóż w wodzie”), nagrody „Tribunascope” dla Lucyny Winnickiej jako najlepszej aktorki, Anny Ciepielewskiej za drugoplanową rolę kobiecą i Zygmunta Zintla za drugoplanową rolę męską na MFF w Panamie, 1966
 Kryształowa Gwiazda – nagroda Francuskiej Akademii Filmowej – dla Lucyny Winnickiej, 1961
 Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia dla Jerzego Kawalerowicza i Jerzego Wójcika, 1962
 Syrenka Warszawska – nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP, 1961
 Zło ta Kaczka – nagroda czytelników „Filmu”, 1961

JAROSŁAW IWASZKIEWICZ, MATKA JOANNA OD ANIOŁÓW, 1946

Właśnie – z zapałem podjął Suryn – czy to są prawdziwe demony? I co to są w ogóle demony? Rebe stracił nagle swoją obojętność, po twarzy przebiegł mu dziwny wyraz i w oczach za drgały jakieś iskierki. Zaśmiał się wreszcie. – I ksiądz do bro dziej przy chodzi do biednego rebe, aby się spytać, co to są demony? Ksiądz nie wie? Nie nauczono księdza na świętej teologii? Nie wie ksiądz? Waha się ksiądz? To może nie są demony, to może tylko brak aniołów? – za śmiał się zno wu. – Anioł odleciał od matki Joanny i oto została sama ze sobą. Może to tylko własna natura człowieka?

SEWERYN KUŚMIERCZYK, „MATKA JOANNA OD ANIOŁÓW”. SZKIC ANTROPOLOGICZNY, „KINO”, 1997, NR 17

Czyżby słońce, które świeci nad klaszto rem, mimo swej jaskrawości i wysokiego usytuowania na nieboskłonie nie grzało? (…) Demony wyszły poza klasztor i zapanowały nad całą przestrzenią. Jak wyjaśnić tajemnicę wszechogarniającego zła? (…) Misja księdza Sury na kończy się niepowodzeniem. Może więc to nie on, lecz widz powinien zadać uzdrawiające pytanie (…), traktując obraz Kawalerowicza jako dzieło o znacznie poważniejszej treści niż jedynie historia miłości księdza do zakonnicy? Powróćmy do początku filmu [gdy] w przeciw ujęciu widzimy krzyż utworzony przez ramy okna. To przed tym krzyżem modlił się ksiądz Suryn (…). Oto okno pozwalające zrozumieć dramat przedstawiony w filmie. To okno jest krzyżem.