Eroica

^reżyseria Andrzej Munk
^scenariusz (wg własnych opowiadań "Węgrzy" i "Ucieczka") Jerzy Stefan Stawiński
^zdjęcia Jerzy Wójcik
^muzyka Jan Krenz

^wykonawcy Edward Dziewoński, Barbara Połomska, Ignacy Machowski, Leon Niemczyk (nowela I – "Scherzo alla polacca"); Kazimierz Rudzki, Henryk Bąk, Mariusz Dmochowski, Roman Kłosowski, Bogumił Kobiela, Józef Kostecki, Tadeusz Łomnicki, Józef Nowak, Wojciech Siemion (nowela II – "Ostinato – lugubre")

^nagrody nagrody dla najlepszego filmu, za scenariusz i FIPRESCI na MFF w Mar Del Plata, 1959

ANDRZEJ MUNK, O SOBIE. WYWIAD UDZIELONY STANISŁAWOWI JANICKIEMU [W:] ANDRZEJ MUNK, WARSZAWA 1964

Przeciwko przejawom bohaterstwa występować może jedynie łajdak. Ci, którzy zarzucają mi, że reprezentuję w moich filmach tendencje antybohaterskie, czynią mi dużą krzywdę. Wobec bohaterstwa nie manifestowaliśmy nigdy stosunku cynicznego, natomiast patrzyliśmy na nie jak na fakt istniejący. W "Eroice" nigdzie nie mówi się źle o bohaterach, nawet jeśli ich czyny są irracjonalne, pokazani oni są zawsze z sympatią, z sentymentem. Wykazaliśmy jedynie nieprzydatność tego typu manifestacji w konkretnych sytuacjach.

BRONISŁAWA STOLARSKA, ZAKŁADNICY NADZIEI, "KWARTALNIK FILMOWY" 1997, NR 17

Fabuła obu części "Eroiki" jest związana z Powstaniem Warszawskim. Akcja "Scherzo alla polacca" toczy się w czasie Powstania, a "Ostinato lugubre" tuż po upadku Powstania, w obozie jenieckim. Podejmując w 1957 r. ten temat Munk dotykał niezabliźnionej rany i wkraczał w rejony tabu. (…) Opowiadając o perypetiach warszawskiego cwaniaka Dzidziusia Górkiewicza (…) świadomie gra niejednoznacznością i uwikłaniem bohatera w sferę odczuwania i rozumienia wartości moralnych. (…) Dopiero z perspektywy całopalenia miasta i jedynie z tej perspektywy można spojrzeć na Dzidziusia jak na Hermesa, a na wartości, które reprezentuje, jak na zagrożone wartości codziennego życia. (…) W "Ostinato lugubre" jest znów obcość i dystans. (…) Widzowi podsuwa się zmienne punkty widzenia. (…) Munkowi pozwala to postawić pytania, które w historii Polaków pojawiły się nie po raz pierwszy: czy można żyć w niewoli? jak poradzić sobie z upokorzeniem z tego wynikającym? czym jest nadzieja? (…) Munk, podobnie jak Norwid, zaufanie do następstw prawdy nazywa Nadzieją.