Ewa chce spać

^reżyseria Tadeusz Chmielewski
^scenariusz Tadeusz Chmielewski, Andrzej Czekalski
^zdjęcia Stefan Matyjaszkiewicz
^muzyka Henryk Czyż

^wykonawcy Barbara Kwiatkowska, Stanisław Mikulski, Ludwik Benoit, Zygmunt Zintel, Maria Kaniewska, Stefan Bartik, Roman Kłosowski, Wacław Kowalski, Gustaw Lutkiewicz, Stanisław Milski

^nagrody Złota Muszla i Nagroda Związku Scenarzystów Hiszpańskich za scenariusz na MFF w San Sebastian, 1958
nagroda w zestawie (wraz z filmami "Eroica" i "Zamach") uznanym za najlepszy na MFF w Mar del Plata, 1959

DIALOG Z FILMU

Lulek: Panienka kupi tę cegłę… no… stówka… no…
Ewa: Ale mnie pan przestraszył. Myślałam, że to jakiś złodziej (…). Tak późno, a kawaler jeszcze cegły sprzedaje?
Lulek: Cegła tańsza od kapoty… Daj pani stówę i cześć. Pięćdziesiąt… No, dwadzieścia.
Ewa: Nawet nie jadłam kolacji. Nie mam pieniędzy, wszystko wydałam na podróż.
Lulek: Jak można było wybrać się w podróż bez pieniędzy? Trzeba było pożyczyć.

ZBIGNIEW PITERA, NA EKRANIE DWUDZIESTOLECIA. "EWA CHCE SPAĆ", "FILM", 1964, NR 29

Wraz z filmem "Ewa chce spać" Tadeusza Chmielewskiego dokonały się właściwie narodziny komedii – gatunku, którego nadmiarem i gustownością film nasz nigdy nie grzeszył. Towarzysząca powstaniu "Ewy…" atmosfera spontaniczności wydaje się dziś czymś nieosiągalnym (…). "Ewa…" jest utworem bardzo polskim, tkwi korzeniami w naszej rzeczywistości (…). Suma realiów i obserwacji spoczywa na dnie całej metafory "nocnego miasta", w którym wszystko stoi na głowie i funkcjonuje na opak (…). Twórcy konsekwentnie wyostrzają materiał, stopniują go i spiętrzają aż do granic surrealistycznej groteski i czystego nonsensu.