Skarb

^reżyseria Leonard Buczkowski
^scenariusz Roman Niewiarowicz, Ludwik Starski
^zdjęcia Seweryn Kruszyński
^muzyka Jerzy Harald

^Wykonawcy Jadwiga Chojnacka, Wanda Jakubińska, Alina Janowska, Danuta Szaflarska, Jerzy Duszyński, Adolf Dymsza, Ludwik Sempoliński

WARSZAWIACY ZDOBYWAJĄ SKARB, "DZIENNIK LUDOWY", 10 II 1949

Ubiegłej niedzieli 6 lutego odbyły się w Warszawie premiery pierwszej polskiej komedii filmowej „Skarb” z Danutą Szaflarską, Duszyńskim, Dymszą i Sempolińskim. Już o 10 rano z najbardziej oddalonych dzielnic miasta wyruszyły tysiące warszawiaków na oblężenie czterech kin. O 11 uformowały się podwójne, potrójne, a nawet poczwórne ogonki kilkusetmetrowej długości. Ogonek sprzed kina Stylowy zakręcał w ulicę Chmielną łącząc się z ogonkiem kina Atlantic, a ten znowu rozciągał się ulicą Jasną do Złotej i gubił się w tłumie przed Palladium. Robiło to wrażenie, jakby całe Śródmieście opasane zostało żywym kordonem. W rezultacie film obejrzało ponad 18 tysięcy widzów.

MIECZYSŁAW PAWLIKOWSKI, "SKARB" – NOWA KOMEDIA FILMU POLSKIEGO, „SZPILKI”,1949, NR 8

Zarzucają producentom,
Że fabuła jest nadęta.
Gdy się słucha tych narzekań
Zaraz złości wzbiera rzeka.
Bo kto mądry niech poradzi
Co się jeszcze da tu wsadzić?

Dwa śluby.
Bomba w ścianie.
Łotr gruby.
Powikłanie.
Dwie piosenki.
Pracy duch.
Łotr cienki (to już dwóch).
Trasa.
Praca.
Śmiech i pech.
Całowanie i wzdychanie.
Zawalenie.
Odkopanie.
Naparzanie.
Bomba w ścianie.
Więc zły jestem, gdy spotykam
Ciągle malkontentów…