Wszystko, co najważniejsze

^reżyseria Robert Gliński
^scenariusz (wg wspomnień Oli Watowej pod tym samym tytułem) Dżamila Ankiewicz-Nowowiejska
^zdjęcia Jarosław Szoda
^muzyka Jerzy Satanowski

^wykonawcy Ewa Skibińska, Krzysztof Globisz, Adam Siemion (rola dziecięca), Grażyna Barszczewska, Bogusław Linda

^nagrody Nagroda Pokojowa na MFF w Trieście, 1994
Wielka Nagroda Festiwalu – Złote Lwy Gdańskie na XVII FPFF w Gdyni, 1992

ROBERT GLIŃSKI, WIERNOŚĆ SOBIE. ROZMOWA ZE ZBIGNIEWEM BENEDYKTOWICZEM, RYSZARDEM CIARKĄ I JANUSZEM GAZDĄ, "KWARTALNIK FILMOWY", 1993, NR 1

Film nie może opowiedzieć w pełni jakiegokolwiek okresu historycznego. (…) Natomiast mnie interesuje pewien styk pomiędzy historią a losem indywidualnym człowieka (…). Ten film jest o kobiecie i o dziecku, a nie jest o wielkiej historycznej sprawie. Cóż znaczy w stepie poczucie historii? Tam najważniejsze są podstawowe wartości i proste ludzkie uczucia.

TADEUSZ SOBOLEWSKI, CO MÓWI KAZACHSTAN?, KINO, 1993, NR 1

Film Glińskiego przywraca nam Kazachstan jako polski topos wygnańczy. Udało się w nim przekazać dosłowny sens relacji Watowej: niczym nie uzasadnioną nadzieję rodzącą się pośród chaosu i obcości. (…) Choć w konstrukcji filmu jest coś z melodramatu (złowróżbne znaki, potem wybaczenie przez miłość), główny akcent położony jest na absurdzie ludzkiego losu. (…). Znaczenie tego filmu zawiera się w konstrukcji całości.