U Pana Boga za piecem

^reżyseria Jacek Bromski
^scenariusz Zofia Miller (pseudonim Tadeusza Chmielewskiego)
^zdjęcia Ryszard Lenczewski
^muzyka Henri Seroka

^wykonawcy Irina Łaczina, Jan Wieczorkowski, Krzysztof Dzierma, Andrzej Zaborski

^nagrody Nagroda Publiczności – Złote Zęby – na FF Polskich w Chicago, 1998
nagrody: za reżyserię, scenariusz, dźwięk, dla Andrzeja Zaborskiego za drugoplanową rolę męską na XXIII FPFF w Gdyni, 1998

DIALOG Z FILMU

Gruzin: Wszyscy zrozumieli? Płacić, wszyscy płacić, bo inaczej Gruzin zapali zapałkę i wszystko diabli wezmą. A tak będziecie pod naszą ochroną.
Marusia: Tak? Dziękuję bardzo, sama się obronię. Dwadzieścia dolarów, jeszcze czego, to moja miesięczna pensja.
Gruzin: Płacisz? A, a… Pieniądze dawaj!
Prokop: Towarzysze, tak nie można. Zostawcie ją w spokoju.
Bandyta: My nie towarzysze – my panowie.

ADAM HOROSZCZAK, "POLSKA ZBROJNA", 1998, NR 40

Źródłem ciepłego humoru jest tu analiza stosunków i zachowań kresowej społeczności (więc: swojskość, autentyzm i humor delikatnie podszyty satyrą). (…) Bawi i cieszy naturalność grupy odkrytych przez Bromskiego aktorów prowincjonalnych z białostockiego Teatru Lalek. "U Pana Boga za piecem" prawdziwie bawi i śmieszy. Czyżbyśmy mieli do czynienia z narodzinami nowego gatunku: sentymentalnej komedii kresowo–narodowej?