Zygfryd

^reżyseria Andrzej Domalik
^scenariusz (wg opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza pod tym samym tytułem) Andrzej Domalik
^zdjęcia Grzegorz Kędzierski
^muzyka Jerzy Satanowski, Grzegorz Pritulak

^wykonawcy Gustaw Holoubek, Tomasz Hudziec, Maria Pakulnis, Jan Nowicki

^nagrody Brązowa Charybda dla filmu i nagroda aktorska dla Marii Pakulnis na MFF w Taorminie, 1987
Nagroda Indywidualna – Brązowe Lwy Gdańskie – za reżyserski debiut kinowy na XI FPFF w Gdańsku, 1986

DIALOG Z FILMU

Maria: Niech pan uważa. To się może źle skończyć. Czego pan od Zygfryda chce?
O co panu chodzi? I jeszcze te książki… Czyta całymi nocami jak głupi…
Pan go potrzebuje… Ale po co? To jest…
Drawicz: Na pewno to nie jest to, o czym pani myśli.
Maria: Skąd pan wie, o czym ja myślę?
Drawicz: Wiem.
Maria: Jest pan złym człowiekiem.
Drawicz: Być może.

ANNA TATARKIEWICZ, GRA MŁODOŚCI I ŚMIERCI, "POLITYKA", 1987, NR 8

Film ten (…) to powściągliwa, ale przejmująca skarga młodości osamotnionej w świecie dorosłych – niedorosłych, niedopasowanych, nieodpowiedzialnych. Domalik oparł swój film na motywach opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza, które zmodyfikował, pogłębił. (…) W filmie skonfrontowany zostaje instrumentalny stosunek do młodego pokolenia ze stosunkiem opiekuńczym. (…) Wyznacznikiem kultury jawi się tu więc nie estetyka, tylko etyka. Istota prawdziwej kultury polega na tym, aby w innym, zwłaszcza w słabszym, dojrzeć człowieka – brata i przyjść mu z pomocą. (…) Z twórcą "Zygfryda" wolno wiązać nadzieje, jakich spełnienie stało się udziałem paru wybitnych debiutantów polskiego kina.